| 1 | Ik ben een Roos van Saron, een Lelie der dalen. |
| 2 | Gelijk een lelie onder de doornen, alzo is Mijn vriendin onder de dochteren. |
| 3 | Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn Liefste onder de zonen; ik heb groten lust in Zijn schaduw, en zit er onder, en Zijn vrucht is mijn gehemelte zoet. |
| 4 | Hij voert mij in het wijnhuis, en de liefde is Zijn banier over mij. |
| 5 | Ondersteunt gijlieden mij met de flessen, versterkt mij met de appelen, want ik ben krank van liefde. |
| 6 | Zijn linkerhand zij onder mijn hoofd, en Zijn rechterhand omhelze mij. |
| 7 | Ik bezweer u, gij, dochteren van Jeruzalem! die bij de reeen, of bij de hinden des velds zijt, dat gij die liefde niet opwekt, noch wakker maakt, totdat het dezelve luste! |
| 8 | Dat is de stem mijns Liefsten, ziet Hem, Hij komt, springende op de bergen, huppelende op de heuvelen! |
| 9 | Mijn Liefste is gelijk een ree, of een welp der herten; ziet, Hij staat achter onzen muur, kijkende uit de vensteren, blinkende uit de tralien. |
| 10 | Mijn Liefste antwoordt, en zegt tot mij: Sta op, Mijn vriendin, Mijn schone, en kom! |
| 11 | Want zie, de winter is voorbij, de plasregen is over, hij is overgegaan; |
| 12 | De bloemen worden gezien in het land, de zangtijd genaakt, en de stem der tortelduif wordt gehoord in ons land. |
| 13 | De vijgeboom brengt zijn jonge vijgjes voort, en de wijnstokken geven reuk met hun jonge druifjes. Sta op, Mijn vriendin! Mijn schone, en kom! |
| 14 | Mijn duive, zijnde in de kloven der steenrotsen, in het verborgene ener steile plaats, toon Mij uw gedaante, doe Mij uw stem horen; want uw stem is zoet, en uw gedaante is liefelijk. |
| 15 | Vangt gijlieden ons de vossen, de kleine vossen, die de wijngaarden verderven, want onze wijngaarden hebben jonge druifjes. |
| 16 | Mijn Liefste is mijn, en ik ben Zijn, Die weidt onder de lelien, |
| 17 | Totdat de dag aankomt, en de schaduwen vlieden; keer om, mijn Liefste! wordt Gij gelijk een ree, of een welp der herten, op de bergen van Bether. |
