| 1 | ALLES het sy bepaalde uur, en vir elke saak onder die hemel is daar ’n tyd: |
| 2 | ’n tyd om gebore te word en ’n tyd om te sterwe, ’n tyd om te plant en ’n tyd om uit te roei wat geplant is, |
| 3 | ’n tyd om dood te maak en ’n tyd om gesond te maak, ’n tyd om af te breek en ’n tyd om op te bou, |
| 4 | ’n tyd om te ween en ’n tyd om te lag, ’n tyd om te weeklaag en ’n tyd om van vreugde rond te spring, |
| 5 | ’n tyd om klippe weg te gooi en ’n tyd om klippe bymekaar te maak, ’n tyd om te omhels en ’n tyd om ver te wees van omhelsing, |
| 6 | ’n tyd om te soek en ’n tyd om verlore te laat gaan, ’n tyd om te bewaar en ’n tyd om weg te gooi, |
| 7 | ’n tyd om te skeur en ’n tyd om aanmekaar te werk, ’n tyd om te swyg en ’n tyd om te spreek, |
| 8 | ’n tyd om lief te hê en ’n tyd om te haat, ’n tyd vir oorlog en ’n tyd vir vrede. |
| 9 | Watter voordeel het hy wat werk, daardeur dat hy hom vermoei? |
| 10 | Ek het die taak gesien wat God aan die mensekinders gegee het om hulle daarmee te kwel. |
| 11 | Alles het Hy mooi gemaak op sy tyd; ook het Hy die eeu in hulle hart gelê sonder dat die mens die werk wat God doen, van begin tot end, kan uitvind. |
| 12 | So het ek dan ingesien dat daar niks beters onder hulle is nie as om bly te wees en om goed te doen in die lewe. |
| 13 | En ook — dat elke mens eet en drink en die goeie geniet by al sy moeitevolle arbeid; dit is ’n gawe van God. |
| 14 | Ek het ingesien dat alles wat God doen, vir ewig sal bestaan; daar kan niks bygevoeg en daar kan niks van weggeneem word nie; en God het dit so gemaak dat hulle moet vrees voor sy aangesig. |
| 15 | Alles wat is, was alreeds; en wat sal wees, was alreeds; en God soek weer op wat verbygegaan het. |
| 16 | Verder het ek ook gesien onder die son die plek van die gereg — daar was onreg, en die plek van geregtigheid — daar was onreg. |
| 17 | Ek het in my hart gesê: Gód sal die regverdige en die goddelose oordeel, want dáár is ’n tyd vir elke saak en vir elke werk. |
| 18 | Ek het in my hart gesê: Ter wille van die mensekinders gebeur dit, dat God hulle kan beproef, en dat hulle kan insien dat hulle in hulleself vee is. |
| 19 | Want die lot van die mensekinders is ook die lot van die veediere: hulle het een en dieselfde lot; soos die een sterwe, so sterwe die ander, en hulle almal het dieselfde asem, en ’n voorkeur van die mens bo die veediere is daar nie; want alles is tevergeefs. |
| 20 | Alles gaan na een plek toe; alles is uit die stof, en alles keer na die stof terug. |
| 21 | Wie bespeur dat die asem van die mensekinders opgaan boontoe, en dat die asem van die veediere neerdaal ondertoe in die aarde? |
| 22 | So het ek dan gesien dat daar niks beters is as dat die mens hom verheug in sy werke nie, want dit is sy deel; want wie sal hom daartoe bring dat hy kan sien wat ná hom sal wees? |
