| 1 | VIR die musiekleier; op die wysie van: „Die hert van die dageraad.” ’n Psalm van Dawid. |
| 2 | My God, my God, waarom het U my verlaat, ver van my hulp, van die woorde van my gebrul? |
| 3 | My God, ek roep bedags, maar U antwoord nie; en snags, en ek kan nie swyg nie. |
| 4 | Tog is U die Heilige wat woon onder die lofsange van Israel! |
| 5 | Op U het ons vaders vertrou; hulle het vertrou, en U het hulle uitgered. |
| 6 | Hulle het U aangeroep en het ontvlug; op U het hulle vertrou en nie beskaamd gestaan nie. |
| 7 | Maar ek is ’n wurm en geen man nie, ’n smaad van die mense en verag deur die volk. |
| 8 | Almal wat my sien, spot met my; hulle steek die lip uit, hulle skud die hoof en sê: |
| 9 | Laat dit aan die HERE oor! Laat Hy hom red, laat Hy hom bevry: Hy het mos behae in hom! |
| 10 | Ja, U is dit wat my uit die moederskoot uitgetrek het, wat my veilig laat rus het aan my moeder se bors. |
| 11 | Aan U is ek oorgegee van die geboorte af; van die skoot van my moeder af is U my God. |
| 12 | Wees nie ver van my af nie, want die nood is naby, want daar is geen helper nie. |
| 13 | Baie stiere het my omsingel, sterkes van Basan het my omring. |
| 14 | Hulle het hul mond teen my oopgespalk soos ’n leeu wat verskeur en brul. |
| 15 | Ek is uitgestort soos water; al my beendere raak los; my hart het soos was geword; dit het gesmelt binne-in my ingewande. |
| 16 | My krag is verdroog soos ’n potskerf, en my tong kleef aan my verhemelte; en U lê my neer in die stof van die dood. |
| 17 | Want honde het my omsingel; ’n bende kwaaddoeners het my omring; hulle het my hande en my voete deurgrawe. |
| 18 | Al my beendere kan ek tel; húlle kyk, hulle sien met welgevalle op my neer! |
| 19 | Hulle verdeel my klere onder mekaar en werp die lot oor my gewaad. |
| 20 | Maar U, HERE, wees nie ver nie; my Sterkte, maak tog gou om my te help! |
| 21 | Red my siel van die swaard, my enigste uit die mag van die hond. |
| 22 | Verlos my uit die bek van die leeu, en uit die horings van die buffels het U my verhoor! |
| 23 | Ek wil u Naam aan my broers vertel, in die vergadering U prys. |
| 24 | Julle wat die HERE vrees, prys Hom! Al die nakomelinge van Jakob, vereer Hom! Ja, vrees Hom, al die nakomelinge van Israel! |
| 25 | Want Hy het die ellende van die ellendige nie verag of verfoei en sy aangesig vir hom nie verberg nie; maar Hy het gehoor toe dié Hom aangeroep het om hulp. |
| 26 | Van U kom my lof in ’n groot vergadering; ek sal my geloftes betaal in teenwoordigheid van die wat Hom vrees. |
| 27 | Die ootmoediges sal eet en versadig word; húlle sal die HERE prys wat na Hom soek; mag julle hart vir ewig lewe! |
| 28 | Al die eindes van die aarde sal daaraan dink en hulle tot die HERE bekeer, en al die geslagte van die nasies sal voor u aangesig aanbid. |
| 29 | Want die koninkryk behoort aan die HERE, en Hy heers oor die nasies. |
| 30 | Al die grotes van die aarde sal eet en aanbid; almal wat in die stof neerdaal, sal voor sy aangesig kniel en hy wat sy siel nie in die lewe kan hou nie. |
| 31 | ’n Nageslag sal Hom dien; dit sal vertel word van die HERE aan die volgende geslag. |
| 32 | Hulle sal aankom en sy geregtigheid verkondig aan die volk wat gebore word; want Hy het dit gedoen. |
