| 1 | LOOF die HERE, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid! |
| 2 | Dit moet die verlostes van die HERE sê, wat Hy uit die nood verlos het |
| 3 | en uit die lande versamel het, van die ooste en die weste, van die noorde en van die see af. |
| 4 | Hulle het gedwaal in die woestyn, op woeste paaie; ’n stad om in te woon het hulle nie gevind nie. |
| 5 | Honger, ook dors was hulle; hulle siel het in hulle versmag. |
| 6 | Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle gered. |
| 7 | En Hy het hulle gelei op ’n regte pad om te gaan na ’n stad om in te woon. |
| 8 | Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders; |
| 9 | want Hy het die dorstige siel versadig en die hongerige siel met die goeie vervul. |
| 10 | Die wat in duisternis en doodskaduwee gesit het, gevang in ellende en ysters — |
| 11 | omdat hulle wederstrewig was teen die woorde van God en die raad van die Allerhoogste verwerp het, |
| 12 | het Hy hulle hart deur moeite verneder; hulle het gestruikel, en daar was geen helper nie. |
| 13 | Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle verlos. |
| 14 | Hy het hulle uit duisternis en doodskaduwee laat uitgaan en hulle bande verbreek. |
| 15 | Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders; |
| 16 | want Hy het koperdeure verbreek en ystergrendels stukkend geslaan. |
| 17 | Die wat dwase was vanweë die weg van hulle oortreding en weens hulle ongeregtighede gepynig is — |
| 18 | hulle siel het ’n afsku gehad van elke soort voedsel, en hulle het tot by die poorte van die dood gekom. |
| 19 | Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid; uit hul angste het Hy hulle verlos. |
| 20 | Hy het sy woord uitgestuur, dat Hy hulle kon gesond maak en hulle uit hul kuile red. |
| 21 | Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders; |
| 22 | en laat hulle lofoffers bring en met gejubel sy werke vertel. |
| 23 | Die wat na die see toe afdaal in skepe, wat handel drywe op die groot waters — |
| 24 | húlle het die werke van die HERE gesien en sy wonders in die diepte. |
| 25 | Want Hy het gespreek en ’n stormwind laat opsteek wat die golwe daarvan opgesweep het. |
| 26 | Hulle het opgerys na die hemel, neergedaal na die dieptes — hulle siel het vergaan van wee. |
| 27 | Hulle het getuimel en gewaggel soos ’n dronk man, en al hulle wysheid is verwar. |
| 28 | Toe het hulle die HERE aangeroep in hul benoudheid, en uit hul angste het Hy hulle uitgelei. |
| 29 | Hy het die storm ’n gesuis gemaak, en hulle golwe het stil geword. |
| 30 | Toe was hulle bly, omdat dit rustig geword het, en Hy het hulle gelei na die hawe van hul begeerte. |
| 31 | Laat hulle die HERE loof om sy goedertierenheid en om sy wonderdade aan die mensekinders. |
| 32 | En laat hulle Hom verhoog in die vergadering van die volk en Hom roem in die kring van die oudstes. |
| 33 | Hy het riviere ’n woestyn gemaak en waterfonteine ’n dorsland, |
| 34 | vrugbare land ’n brak aarde, oor die boosheid van die wat daarin woon. |
| 35 | Hy het die woestyn ’n waterplas gemaak en die dor land waterfonteine; |
| 36 | en Hy het hongeriges daar laat bly, en hulle het ’n stad gestig om in te woon. |
| 37 | En hulle het lande gesaai en wingerde geplant wat vrugte as opbrings verskaf het. |
| 38 | En Hy het hulle geseën, sodat hulle sterk vermenigvuldig het, en hulle vee het Hy nie min gemaak nie. |
| 39 | Toe het hulle min geword en weggesink deur die druk van onheil en kommer — |
| 40 | Hy wat veragting uitstort oor edeles en hulle laat dwaal in ’n woeste wêreld, sonder pad — |
| 41 | Hy het die behoeftige beskerm teen verdrukking en die geslagte soos kuddes gemaak. |
| 42 | Die opregtes sien dit en is bly, maar alle ongeregtigheid hou sy mond toe. |
| 43 | Wie wys is, laat hy op hierdie dinge ag gee, en laat hulle let op die goedertierenhede van die HERE. |
