| 1 | DIE hooglied van Salomo. |
| 2 | Laat hy my kus met kusse van sy mond; want u liefde is kosteliker as wyn. |
| 3 | U salf is aangenaam van geur, u naam is soos salf wat uitgegiet is; daarom het die jonkvroue u lief. |
| 4 | Trek my agter u aan, laat ons gou maak! Die koning het my in sy binnekamers gebring. Ons wil juig en ons in u verheug, ons wil u liefde prys meer as wyn. Met reg het hulle u lief. |
| 5 | Ek is bruin gebrand maar lieflik, o dogters van Jerusalem, soos die tente van Kedar, soos die gordyne van Salomo. |
| 6 | Moenie na my kyk omdat ek so bruinerig is, omdat die son my verbrand het nie: die seuns van my moeder was toornig op my; hulle het my aangestel as oppasser van die wingerde; my eie wingerd het ek nie opgepas nie. |
| 7 | Vertel my tog, my sielsbeminde, waar laat u wei, waar laat u smiddags die vee lê en rus? Want waarom sou ek wees soos een wat haar met ’n sluier toedraai by die kuddes van u metgeselle? |
| 8 | As u dit self nie weet nie, mooiste onder die vroue, gaan dan uit op die spore van die skape en laat u bokkies wei by die hutte van die herders. |
| 9 | Met die perde voor ’n wa van Farao vergelyk ek u, my vriendin! |
| 10 | Lieflik is u wange tussen die kettinkies, u hals in die snoere. |
| 11 | Ons sal vir u goue kettinkies maak met silwerknoppe. |
| 12 | So lank as die koning aan sy tafel was, het my nardus sy geur gegee. |
| 13 | My beminde is vir my ’n bossie mirre wat tussen my borste rus. |
| 14 | My beminde is vir my ’n tros hennablomme in die wingerde van Éngedi. |
| 15 | Hoe mooi is u tog, my vriendin! Hoe mooi is u tog, u oë is soos duiwe! |
| 16 | Hoe mooi is u tog, my beminde, ja lieflik; ook is ons bed in die groenigheid. |
| 17 | Die balke van ons huise is seders, ons paneelwerk sipresse. |
